Πράξη Πέμπτη - Η Ώρα Του Πανηγυριού

Έχω ένα θέμα... (πολλά για την ακρίβεια) με τα πανηγύρια.Δεν τα μπορώ.Καθόλου. 

Βέβαια θες λόγο συγκυρίων ?

Θες λόγο κοινωνικών υποχρεώσεων ?  (μπλιαααααχ)

Αναγκάστηκα η Fallen Queen,να πάω τελικά σε κάμποσα, σε αυτή την ζωή.

(Στην προηγούμενη μου ζωή φυσικά προτιμούσα τα soirées dansantes με την κολλητή μου την Μαρίτσα την Αντουανετάτη στο φτωχικό το καλυβάκι που είχαμε στις Βερσαλιές.Και να τα φορέματα με τα φραμπαλάδια να σούρνονται χαμέ..και να οι δολοπλοκίες..Τέλος πάντων γι αυτά θα γράψω άλλη φορά...Έχω να σας πω ιστορίες..)

Που είχα μείνει όμως ?

Α, ναι στον εξαναγκασμό (και στην καταπάτηση κάθε ανθρωπίνου δικαιώματος) να με σέρνουν στα "πανγκύρια"  (ναι έτσι το λέμε στο χωριό μου-αλήθεια.)

Κάθε φορά τα ίδια σκηνικά, οι ίδιες γκρίνιες ,σε κάθε " πανγκυρ' ".Τίποτα δεν άλλαζε από αυτά που θα σας πω παρακάτω.Μόνον ο εκάστοτε "καλλιτέχνης" που μας κουβαλούσαν εδώ στα Γκαγκάνια.(τέρμα Θεού και αρχές Αλλάχ γωνία)

"Μα έλα παιδάκι μου να πάμε"  μου έλεγε η γιαγιά μου η Lucretia Borgia (στην προηγούμενη ζωή , γιατί σε αυτή (για ένα περίεργο λόγο) την φωνάζανε "Κυρα-Στεργίανω")

"Θα έχει κλαρίνα, θα έχει κοψίδια,  θα έχει και φασολλλλάδα" (που έβαλαν και καρότο..)

"Θα έχει αρκουδιαραίους (μαζί με την αρκούδα) , θα έχει ΚΑΙ  γύφτικη εμποροπανήγυρις" (πάλι θα είναι λουσμένοι στο γαλλικό παρφούμο σκέφτηκα με τρόμο)

"Θα είναι όλο το αφάν-(σ)κατέ των Γκαγκανίων μαζεμένο εκεί, δεν γίνεται να λείψουμε ΕΜΕΊΣ¨"

Με τα πολλά με κατάφερε η τζαζόγρια.

Βάλαμε κάτι απλό,("δεν πρέπει να δείχνουμε τον πλούτο μας σαν κάτι μπας-κλασαριές απ το Αιγάλεο" μου είπε η γιαγιά) αλλά το μποά, το πετάξαμε με χάρη στον ώμο (ξέρεις...στιλιστική πουτανιά για το λίγο τζιζ του θέματος)

Και ξεκινήσαμε...για την κεντρική πλατεία των Γκαγκανίων.

Ακόμα θυμάμαι όλη αυτή την λαό-θάλασσα...Όλοι τους εκεί, καρφίτσα δεν έπεφτε.

Όλες οι κυρίες επί των τιμών.

Μηδεμίας εξαιρουμενης.
Άλλες ντυμένες με πολύχρωμους ταφτάδες, άλλες με εμπριμέ φουστανάκια μέχρις το γόνα,άλλες με μαντίλες αλά Γκρέις Κέλι (έλεγαν).
Οι πιο νέες δε...με κολάν (αυτό με το ποδαράκι που αφήνει σε γυμνή θέα την σκασμένη φτέρνα) και μακριά μπλουζό-φορέματα (που το string από το μασαζοκολάν δεν το έκρυβαν) σε όλα τα χρώματα, κυρίως όμως σε χρυσό-ασημί με χιλιάδες  -μιλιούνια θα έλεγα- στρας και πούλιες.Όσο για το παπούτσι ? Σαμπό εννοείται.
Α, μερικές πρωτοπόρες έβαλαν και ζώνη στην μέση, (αυτές με τις αγκράφες), και είχαν κρεμασμένες ολόχρυσες κρικιόλες στο αυτί (τις είχαν πάρει νωρίτερα από την γύφτικη εμποροπανήγυρις).
Δυο-τρεις γραίες είρθαν με την στολή της καραγκούνας με όλα τα ολόχρυσα φλουριά και τα σεγκούνια τους.Τα χρυσοποίκιλτα είχαν την τιμητική τους εκείνη την αποφράδα μέρα.
Και όλες μα όλες ήταν χτενισμένες και κρεπαρισμένες από τη Σούλα την hair-make up-κουτσομπόλα- artist των Γκαγκανίων.
Είχε κάνει σε όλες το γνωστό χτένισμα  "καρμπολάχανο" (οι νέες, οι πρωτοπόρες είχαν trendy κότσους αλά Μαίρη Χρονοπούλου) και όλες (πάλι) είχαν το γνωστό "γαλάζια σκιά - κόκκινο κραγιόν). 
Θεές!
Έπειτα παρατήρησα την διακόσμηση και το στήσιμο του πανηγυριού.
Ναύλον-τέντα  γύρω γύρω (θα έβρεχε μετά) και παντού γιρλάντα.
Για φώτα είχαν σειρές με λάμπες μπαγιονέτ κρεμασμένες ολούθε.
Πλαστικές καρέκλες και τραπέζια παντού.
Σημαιάκια ελληνικά επίσης.(γιατί είμαστε Έλληνες αν με πιανς΄ )
Τα γκαρσόνια το πηγαίναν φέρτε το γράμμα...εεε κάναν τις ετοιμασίες ήθελα να πω.
Γυφτοπούλες , μελαχρινές, ψηλές και λυγερόκορμες με πανέρια στα χέρια, με το γαρίφαλο μπίμπα ωωως επάνω.
Ευθεία μπροστά...μια εξέδρα ? Ένα πάλκο να το πω? Μια ντιβανοκασέλα τέλος πάντων που θα ανέβαινε σε λίγο η κομπανία των κλαριντζίδων και...η Χαρά Βέρρα ΜΕ ΌΛΟ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΊΟ ΤΗΣ ! (ναι μας έκανε την τιμή και είρθε, αυτή η γνωστή υψίφωνος της σκάλας του Μιλάνου) (το Εφάκι τότες ήταν στον Γκαντερέ ακόμα).
Ξάφνου μια μυρωδιά όμως με τράβηξε και άρχισα να παρατηρώ και το μενού.
Τι κοκορέτσια, τι παιδάκια, τι πατσάδες, τι γουρνοπούλες, τι κοψίδια , (και φασολάδα για να εκτιναχτεί το στομάχι μετά από οοοολα αυτά) !!!
Το καταπέτασμα !
Α, φυσικά είχαν και τουαλέτες (πρόχειρα φτιαγμένες εκείνη την μέρα για όποιον πάθαινε διάρροια)
Οποίος σιχαινότανε πήγαινε στα χωράφια λίγο παραπέρα.
Στην συνέχεια, μεταξύ φαγητού και ρεψίματος από κάτι μάγκες (και αερίων που και που -τοξικών-) παρατήρησα το κουτσομπολιό που γινόταν...Ότι ήθελε ο καθείς έλεγε.
"Κοίτα την απέναντι, πως ήρθε έτσι στο σουαρέ ?"
"Ναι την πατσαβούρα , το παίζει και πλούσια , που χρωστάει στον μπακάλη" 
"Μωρή Λιλίκα ποια είναι αυτή η ξανθιά εκεί αδασας ?"
"Α δεν ξέρω, κάτσε να πάρω τηλ στο κινητό την Μαριώ του φούρναρη που κάθεται 16 τραπεζια πιο κει , θα ξέρει"
"Ναι σου λέω παιδί μου, τον κερατώνει με τον Αλβανό που έχουν στα πέρα αμπέλια"
"Που να μην σώσω!Αλήθεια λες ?
"Ναι μου το είπε έμενα η Θοδώρα , που είχε πάει να της πει το φλιτζάνι η Βαίτσα, και πριν είχε περάσει η Αγγελικό η κορδελιάστρα να πάρει τα ματζούνια για να τα ρίξει στον άντρα της αδερφής της,που τον έχει σεβντά,αυτή της το είπε"
Και αφού μετά από τα άπειρα που άκουσα και ενώ είχε σερβιριστεί το φαγητό που έφαγαν τα μοσχάρια, η Χαρά Βέρρα ΚΑΙ ΌΛΟ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΊΟ ΤΗΣ μας χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές μπορώ να πω.Είπε (και λάλησε) όλες τις γνωστές επιτυχίες της.
Στην αρχή ακούστηκε μια εισαγωγή..ένα σόλο κλαρίνο.Όλοι έστρεψαν τα μάτια στην ντιβανοκασέλα...ε στο πάλκο εννοώ, και ξαφνικά πετιέται στην σκηνή απ΄το πουθενά...(μαντέψτε!) η Χαρά Βέρρα ΜΕ ΌΛΟ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΊΟ ΤΗΣ !!
Αρχίζει να τραγουδάει, ένα δέος τους πιάνει όλους , και σηκώνονται -μιλιούνια-!Όλοι! 
Μιλάμε έγινε.. της πουτάνας το κάγκελο!Φανταστείτε όλη αυτή την πλημμύρα απο στρας, κολάν, ξασμένου μαλλιού, ανδρών με ιδρωμένες μασχάλες με σαγιονάρα πλαστική και την μπλούζα μέσα απ το παντελόνι , να ορμάει στην υποτιθέμενη πίστα και να ξεσπά σε ατελείωτο,καραμπουζουκλιδικο χορό! (μπας και χάσουν οτι θερμίδα πήραν)
Σαν τα μπουλούκια, χάιντε όλοι μαζί, και στροφή ξανά, και τσουπ από δω δεξιά και τσουπ τσουπ από κει αριστερά, και δώστο-πάρτο, και χαίντε ακόμα έναν γύρο, και δώσε οι γριές να καμαρώνουν τους γιους τι άντρακλες που είναι (που έσερναν πρώτες τον χορό), και δώσε οι πρωτοπόρες (τις αναφέρω πιο πάνω) να κουνάνε τον κώλο χορεύοντας το "Στις Πάργας Τον Ανήφορο" το "Γλύκα Γλύκα και την "Ζαχαρουλα" και να κοιτάνε λιγωμένα το τεκνό απέναντι με μια υπόσχεση στο βαμμένο γαλάζιο μάτι και με σούφρωμα των κόκκινων χειλιών.Και χαίντε τα παιδάκια να χοροπηδάνε (ντιπ αλάνταβα κι αυτά), και να σου και μερικές αντίζηλες των πρωτοπόρων trendy κοριτσιών να βάζουν τρικλοποδιές για να τις ρεζιλέψουν. Και όλο αυτό αν το βλέπεις από μια απόσταση ...ε θυμίζει λίγο..Θέατρο της Δευτέρας να το πω ? Τσίρκο να το πω...? Πάντως νορμάλ διασκέδαση δεν θυμίζει.
Ουφ...κουράστηκα και μόνο που τα σκέφτομαι.
Γι'αυτό σας λέω...δεν είμαι εγώ για τέτοια.
Ορίστε και ένα σχετικό βίντεο...
Στιγμές απείρου κάλλους με τους αρκουδιαραιους να κωλοχτυπιούνται χαμέ..